Tony Aujla bölgesini inceliyor ve tatmin oluyor. Sonuçta onun işi konumla ilgili ve çok iyi bir konumu var. Bir savaş alanını inceleyen bir general gibi sağ tarafı işaret ediyor: Kısa bir yürüyüşle Aston tren istasyonuna ulaşılıyor. Solda, şehrin Premier Lig futbol takımı Aston Villa'nın evi olan, muhteşem tuğla cephesiyle Villa Park yer alıyor.
Maç günlerinde her birkaç dakikada bir, yüzlerce taraftar birincisine biniyor ve ikincisine doğru koşuyor – ya da bazı durumlarda yürüyor -. Bay Aujla'nın yamasını bu kadar mükemmel yapan da bu. Herkesin tam olarak bu noktadan geçmesi gerekiyor. İçlerinden herhangi birinin (çok da zorlu olmayan) yürüyüşünü tamamlamak için yiyecek bir şeye ihtiyacı olursa, elinde spatulayla onlara hamburger satmak için orada olacak. Belki peynirle.
Bay Aujla, kırk yılı aşkın bir süredir Villa Park'ın dışında şu ya da bu noktada demirbaş olarak yer alıyor, ancak Tony's Burger Bar üç yıldır burada, bu kıskanılacak ve özel mülkte – bir avuç minibüsten biri, hepsini kabaca alırsınız aynı odada, hepsi aşağı yukarı aynı menüyü sunuyor, hepsi fritözlerinden çıkan buharla çevrili.
Ancak son zamanlarda biraz daha büyük ölçekli bir rakibin gelişiyle uğraşmak zorunda kaldılar: Müşterileri ve ceplerindeki paranın bir kısmını minibüslerden uzaklaştırıp doğrudan kulübe çekmek için tasarlanmış resmi bir taraftar alanı.
Mart 2022'de Aston Villa, Villa Park'ın gölgesindeki yamuk şekilli bir arazi parçası olan Lions Meydanı'nı, canlı müzik sahnesi ve sevilen eski oyuncularla röportajlar içeren bir tür resmi olarak onaylanmış bagaj kapısı olan bir “hayran bölgesine” dönüştürdü. players, etc., a few bars and a few food trucks.
Uzun süredir büyük uluslararası futbol turnuvalarının temelini oluşturan bu fikri keşfeden ilk Premier Lig takımı değil. Crystal Palace, Liverpool, Manchester City ve diğer birçok şirket temanın farklı versiyonlarını denedi ve diğerleri de aynı yolu izlemeyi planlıyor: Newcastle, kendi stadyumu St James's Park'ın dışına bir tane inşa etme planlarını duyurdu.
Bunun arkasındaki temel motivasyonu belirlemek için çok fazla dedektiflik çalışmasına gerek yok. Crystal Palace'ın eski genel müdürü Phil Alexander'a göre fan bölgeleri çeşitli ek hizmetler sunuyor. “Operasyonel olarak bazı taraftarların daha erken gelip daha geç ayrılmasının faydası olur” dedi.
Bay Alexander, kulüplerin aynı zamanda maça katılma “deneyimini iyileştirmeyi” istediklerini söyledi. “Geleneksel olarak her zaman geç bir randevuydu” dedi. “İnsanlar başlama vuruşundan beş dakika önce geldiler ve bitiş düdüğünden hemen sonra ayrıldılar. Uzun süredir arzu edilmeyen stadyum olanaklarının iyileştirilmesiyle, bu etkinlik tüm gün sürecek bir aktiviteye dönüşecek.”
Ancak çoğu zaman amaç bellidir: Taraftar bölgeleri de geliştirilmesi gereken bir başka gelir kaynağıdır.
İster kulüplerin kendi ikram hizmetlerini sağlaması, ister üçüncü şahıslara dışarıdan temin etmesi yoluyla olsun, ikram hizmetlerinden elde edilebilecek para miktarı, Premier Lig kulüplerinin yayın sözleşmeleri yoluyla elde ettiği gelirle karşılaştırıldığında nispeten küçüktür, ancak yine de bir marjdır. Bay Alexander, “Sırf zor bir iş olduğu için bunu göz ardı edemezsiniz” dedi.
Ancak kulüpler tek başına var olamazlar. Çoğu geleneksel İngiliz stadyumu gibi Villa Park da dönümlerce boş araziyle çevrili bir şehrin kenarında değil. Bunun yerine, bir asırdan fazla bir süredir ev sahipliği yaptığı topluluğun kalbinde yer alıyor ve hem mahallenin organik bir parçası hem de yerel ekonominin itici gücü oluyor.
Bay Aujla içgüdüsel olarak maç günlerinin ritmini biliyor. Başlama vuruşuna yaklaşık 90 dakika kala ortalık nispeten sakin. Hayranlar hâlâ trenlere biniyor, arabalarını park ediyor veya barlara doluşuyor. Oyun yaklaştıkça ticaret güçleniyor. Yoğun zaman yaklaşık bir saat içinde gelecek. “O zaman geri gel” dedi. “Hepimizin çizgileri olacak.”
Elbette yemek kamyonları arasında rekabet var ama bu rekabete yol açmıyor. Bay Aujla, her zaman gereğinden fazla ticaret yapıldığını söyledi. “Birçok aynı yüzü görüyorsunuz” dedi. “İnsanlar bir favoriye sahip olma ve ona bağlı kalma eğilimindedir.”
Onun minibüsü ve yakınındakiler, varlıkları için aralarındaki büyük balinaya güvenen bir Remora sürüsü olan Villa Park çevresindeki teraslı sokaklarda sıralanan düzinelerce bar, bar, restoran ve paket servis restoranından sadece birkaçı. Taraftar bölgeleri bazı açılardan bu zımni anlaşmayı tehlikeye atıyor. Der Wal hat tatsächlich beschlossen, mehr zu behalten.
Bay Aujla, Aston Villa planlarını ilk açıkladığında endişeli olduğunu itiraf etti; Taraftar bölgesinin neler sunabileceğini görmek için yukarı çıktığında korkuları bir nebze olsun yatıştı. Burgerler ve sosisli sandviçler, klasikleri vardı ama aynı zamanda daha nezih, biraz hipster benzeri teklifler de vardı. (Sayın Alexander'a göre kulüpler tüketici zevklerindeki değişimin farkında.)
“Hamburger için 7 pound alıyorlar”, yaklaşık 10 dolar dedi. „Für diesen Preis machen wir ein Triple.“
Diğerleri başından beri kendilerine daha çok güveniyorlardı. Kendisinin ve annesi Carole Hamilton'ın 2019'da kurduğu Karayip kafesi Grandma Aida's'ın tezgahının arkasında duran Roshawn Hunter, “Bunun iyi bir haber olduğunu düşündüm” dedi. “Stadyumda ne kadar çok insan olursa ve ne kadar uzun süre kalırsa herkes için o kadar iyi olur.”
Komşuluk duygusuna sahip olmanın gerekliliğinin bilincinde olan kulüp, planlarını açıklamak ve endişeleri gidermek için kendisini ve diğer bazı yerel tüccarları geçen yaz bir toplantıya davet etti. Takım yetkililerine göre uzun vadede Büyükanne Aida'nın taraftar bölgesinde tribün kurma ihtimali bile var.
Bay Hunter bunun ideal olacağını söyledi ancak umutsuz bir acelesi de yok. İyimserliği doğrulandı. Büyükanne Aida, Birmingham'daki müşterilerine hizmet vermek için olağan teslimat uygulamalarıyla çalışırken, gelirinin büyük kısmı maç günlerinden geliyor.
Stadyumun diğer tarafında Bay Aujla'nın standının bulunduğu küçük mağaza, Villa'nın rakiplerinin taraftarlarını çekmek için iyi bir konumda. Seyahat eden taraftarlar, özellikle rakip bölgeye yapılan uzun bir yolculuktan sonra aç kalma olasılıklarının daha yüksek olması nedeniyle, yaygın olarak normal taraftarlara göre daha kazançlı bir pazar olarak görülüyor.
Aralık ayındaki maçın başlamasına bir saat kala Büyükanne Aida'nın evinde hareketlilik yaşanıyordu. Bay Hunter, “Hiçbir şekilde bir düşüş fark etmedik” dedi. Sevgi dolu bir oğul olarak – ya da kulak misafiri olabileceğinin farkında olarak – bunu annesinin harika yemeklerine bağladı. “Bu onun tutkusu” dedi.
Müşterileri bunu doğrulayan kanıtlar sundu. Düzenli olarak körili kuzu eti tepsisinin önünde oturan Richard Harris, “Yaşadığımız yerde bu kadar iyi Karayip yemekleri yiyemiyoruz” dedi. Babası, Büyükanne Aida'nın en popüler yemeği olan pislik tavuğu seçmişti.
Genç Bay Harris, “Birkaç yıl önce bir gün buraya geldik ve burayı beğendik” dedi. “Sahibiyle tanıştık ve yerel bir işletmeyi desteklemek güzel bir şey. Bu yüzden artık her maça geldiğimizde buraya geliyoruz.”
Elbette bu, Birleşik Krallık'taki futbol stadyumlarının çoğunu çevreleyen restoran ve barların ayakta kalabilmesi için maliyet ve lezzet kadar önemlidir.
Aston Villa, Premier Lig'deki rakiplerinin çoğu gibi, ziyaretçilerine – yani müşterilerine – sunduğu teklifleri genişletmek ve neyi, nasıl harcayacaklarını tekeline almak için geniş bir seçenek yelpazesi araştırıyor. Örneğin Architects Populous, bir şirket temsilcisine göre Tottenham Hotspur'un Londra'daki yeni stadyumunun salonlarını taraftarlar için “yemek çeşidini ve kalitesini artırmak” amacıyla tasarladı.
Bay Alexander'ın belirttiği gibi, genel kanı “herkese yetecek kadar iş” olduğu yönündedir.
Ancak taraftarların stadyumlarda ne yediği ve nerede yediği sadece beslenmeyle ilgili değil. Bu özellikle beslenmeyle ilgili değil. Bazen bir dürtüyle ilgili olabilir. Ancak çoğu durumda bu rutin ve ritüel, tören ve aşinalıkla ilgilidir: aynı yürüyüş, aynı bar, aynı oyun öncesi yemek.
Bay Harris, Büyükanne Aida'nın evinde “Bizim için buraya gelmek maça gitmenin bir parçası” dedi. “Bu bir nevi aile geleneği haline geldi.”
Maç günlerinde her birkaç dakikada bir, yüzlerce taraftar birincisine biniyor ve ikincisine doğru koşuyor – ya da bazı durumlarda yürüyor -. Bay Aujla'nın yamasını bu kadar mükemmel yapan da bu. Herkesin tam olarak bu noktadan geçmesi gerekiyor. İçlerinden herhangi birinin (çok da zorlu olmayan) yürüyüşünü tamamlamak için yiyecek bir şeye ihtiyacı olursa, elinde spatulayla onlara hamburger satmak için orada olacak. Belki peynirle.
Bay Aujla, kırk yılı aşkın bir süredir Villa Park'ın dışında şu ya da bu noktada demirbaş olarak yer alıyor, ancak Tony's Burger Bar üç yıldır burada, bu kıskanılacak ve özel mülkte – bir avuç minibüsten biri, hepsini kabaca alırsınız aynı odada, hepsi aşağı yukarı aynı menüyü sunuyor, hepsi fritözlerinden çıkan buharla çevrili.
Ancak son zamanlarda biraz daha büyük ölçekli bir rakibin gelişiyle uğraşmak zorunda kaldılar: Müşterileri ve ceplerindeki paranın bir kısmını minibüslerden uzaklaştırıp doğrudan kulübe çekmek için tasarlanmış resmi bir taraftar alanı.
Mart 2022'de Aston Villa, Villa Park'ın gölgesindeki yamuk şekilli bir arazi parçası olan Lions Meydanı'nı, canlı müzik sahnesi ve sevilen eski oyuncularla röportajlar içeren bir tür resmi olarak onaylanmış bagaj kapısı olan bir “hayran bölgesine” dönüştürdü. players, etc., a few bars and a few food trucks.
Uzun süredir büyük uluslararası futbol turnuvalarının temelini oluşturan bu fikri keşfeden ilk Premier Lig takımı değil. Crystal Palace, Liverpool, Manchester City ve diğer birçok şirket temanın farklı versiyonlarını denedi ve diğerleri de aynı yolu izlemeyi planlıyor: Newcastle, kendi stadyumu St James's Park'ın dışına bir tane inşa etme planlarını duyurdu.
Bunun arkasındaki temel motivasyonu belirlemek için çok fazla dedektiflik çalışmasına gerek yok. Crystal Palace'ın eski genel müdürü Phil Alexander'a göre fan bölgeleri çeşitli ek hizmetler sunuyor. “Operasyonel olarak bazı taraftarların daha erken gelip daha geç ayrılmasının faydası olur” dedi.
Bay Alexander, kulüplerin aynı zamanda maça katılma “deneyimini iyileştirmeyi” istediklerini söyledi. “Geleneksel olarak her zaman geç bir randevuydu” dedi. “İnsanlar başlama vuruşundan beş dakika önce geldiler ve bitiş düdüğünden hemen sonra ayrıldılar. Uzun süredir arzu edilmeyen stadyum olanaklarının iyileştirilmesiyle, bu etkinlik tüm gün sürecek bir aktiviteye dönüşecek.”
Ancak çoğu zaman amaç bellidir: Taraftar bölgeleri de geliştirilmesi gereken bir başka gelir kaynağıdır.
İster kulüplerin kendi ikram hizmetlerini sağlaması, ister üçüncü şahıslara dışarıdan temin etmesi yoluyla olsun, ikram hizmetlerinden elde edilebilecek para miktarı, Premier Lig kulüplerinin yayın sözleşmeleri yoluyla elde ettiği gelirle karşılaştırıldığında nispeten küçüktür, ancak yine de bir marjdır. Bay Alexander, “Sırf zor bir iş olduğu için bunu göz ardı edemezsiniz” dedi.
Ancak kulüpler tek başına var olamazlar. Çoğu geleneksel İngiliz stadyumu gibi Villa Park da dönümlerce boş araziyle çevrili bir şehrin kenarında değil. Bunun yerine, bir asırdan fazla bir süredir ev sahipliği yaptığı topluluğun kalbinde yer alıyor ve hem mahallenin organik bir parçası hem de yerel ekonominin itici gücü oluyor.
Bay Aujla içgüdüsel olarak maç günlerinin ritmini biliyor. Başlama vuruşuna yaklaşık 90 dakika kala ortalık nispeten sakin. Hayranlar hâlâ trenlere biniyor, arabalarını park ediyor veya barlara doluşuyor. Oyun yaklaştıkça ticaret güçleniyor. Yoğun zaman yaklaşık bir saat içinde gelecek. “O zaman geri gel” dedi. “Hepimizin çizgileri olacak.”
Elbette yemek kamyonları arasında rekabet var ama bu rekabete yol açmıyor. Bay Aujla, her zaman gereğinden fazla ticaret yapıldığını söyledi. “Birçok aynı yüzü görüyorsunuz” dedi. “İnsanlar bir favoriye sahip olma ve ona bağlı kalma eğilimindedir.”
Onun minibüsü ve yakınındakiler, varlıkları için aralarındaki büyük balinaya güvenen bir Remora sürüsü olan Villa Park çevresindeki teraslı sokaklarda sıralanan düzinelerce bar, bar, restoran ve paket servis restoranından sadece birkaçı. Taraftar bölgeleri bazı açılardan bu zımni anlaşmayı tehlikeye atıyor. Der Wal hat tatsächlich beschlossen, mehr zu behalten.
Bay Aujla, Aston Villa planlarını ilk açıkladığında endişeli olduğunu itiraf etti; Taraftar bölgesinin neler sunabileceğini görmek için yukarı çıktığında korkuları bir nebze olsun yatıştı. Burgerler ve sosisli sandviçler, klasikleri vardı ama aynı zamanda daha nezih, biraz hipster benzeri teklifler de vardı. (Sayın Alexander'a göre kulüpler tüketici zevklerindeki değişimin farkında.)
“Hamburger için 7 pound alıyorlar”, yaklaşık 10 dolar dedi. „Für diesen Preis machen wir ein Triple.“
Diğerleri başından beri kendilerine daha çok güveniyorlardı. Kendisinin ve annesi Carole Hamilton'ın 2019'da kurduğu Karayip kafesi Grandma Aida's'ın tezgahının arkasında duran Roshawn Hunter, “Bunun iyi bir haber olduğunu düşündüm” dedi. “Stadyumda ne kadar çok insan olursa ve ne kadar uzun süre kalırsa herkes için o kadar iyi olur.”
Komşuluk duygusuna sahip olmanın gerekliliğinin bilincinde olan kulüp, planlarını açıklamak ve endişeleri gidermek için kendisini ve diğer bazı yerel tüccarları geçen yaz bir toplantıya davet etti. Takım yetkililerine göre uzun vadede Büyükanne Aida'nın taraftar bölgesinde tribün kurma ihtimali bile var.
Bay Hunter bunun ideal olacağını söyledi ancak umutsuz bir acelesi de yok. İyimserliği doğrulandı. Büyükanne Aida, Birmingham'daki müşterilerine hizmet vermek için olağan teslimat uygulamalarıyla çalışırken, gelirinin büyük kısmı maç günlerinden geliyor.
Stadyumun diğer tarafında Bay Aujla'nın standının bulunduğu küçük mağaza, Villa'nın rakiplerinin taraftarlarını çekmek için iyi bir konumda. Seyahat eden taraftarlar, özellikle rakip bölgeye yapılan uzun bir yolculuktan sonra aç kalma olasılıklarının daha yüksek olması nedeniyle, yaygın olarak normal taraftarlara göre daha kazançlı bir pazar olarak görülüyor.
Aralık ayındaki maçın başlamasına bir saat kala Büyükanne Aida'nın evinde hareketlilik yaşanıyordu. Bay Hunter, “Hiçbir şekilde bir düşüş fark etmedik” dedi. Sevgi dolu bir oğul olarak – ya da kulak misafiri olabileceğinin farkında olarak – bunu annesinin harika yemeklerine bağladı. “Bu onun tutkusu” dedi.
Müşterileri bunu doğrulayan kanıtlar sundu. Düzenli olarak körili kuzu eti tepsisinin önünde oturan Richard Harris, “Yaşadığımız yerde bu kadar iyi Karayip yemekleri yiyemiyoruz” dedi. Babası, Büyükanne Aida'nın en popüler yemeği olan pislik tavuğu seçmişti.
Genç Bay Harris, “Birkaç yıl önce bir gün buraya geldik ve burayı beğendik” dedi. “Sahibiyle tanıştık ve yerel bir işletmeyi desteklemek güzel bir şey. Bu yüzden artık her maça geldiğimizde buraya geliyoruz.”
Elbette bu, Birleşik Krallık'taki futbol stadyumlarının çoğunu çevreleyen restoran ve barların ayakta kalabilmesi için maliyet ve lezzet kadar önemlidir.
Aston Villa, Premier Lig'deki rakiplerinin çoğu gibi, ziyaretçilerine – yani müşterilerine – sunduğu teklifleri genişletmek ve neyi, nasıl harcayacaklarını tekeline almak için geniş bir seçenek yelpazesi araştırıyor. Örneğin Architects Populous, bir şirket temsilcisine göre Tottenham Hotspur'un Londra'daki yeni stadyumunun salonlarını taraftarlar için “yemek çeşidini ve kalitesini artırmak” amacıyla tasarladı.
Bay Alexander'ın belirttiği gibi, genel kanı “herkese yetecek kadar iş” olduğu yönündedir.
Ancak taraftarların stadyumlarda ne yediği ve nerede yediği sadece beslenmeyle ilgili değil. Bu özellikle beslenmeyle ilgili değil. Bazen bir dürtüyle ilgili olabilir. Ancak çoğu durumda bu rutin ve ritüel, tören ve aşinalıkla ilgilidir: aynı yürüyüş, aynı bar, aynı oyun öncesi yemek.
Bay Harris, Büyükanne Aida'nın evinde “Bizim için buraya gelmek maça gitmenin bir parçası” dedi. “Bu bir nevi aile geleneği haline geldi.”